Karate
Karate, “boş el” anlamına gelen bir Japon savaş sanatıdır. Çin dövüş tekniklerinden türetilen karatede eller, kollar, dirsekler, dizler, ayaklar ve baş kullanılır. Karateka olarak da bilinen karate sporcularının kendilerini geliştirmek için kullanıllandıklan geleneksel temel ilkeler savunma, bedensel sağlık ve (ruhani) farkındalıktır. Çıraklık sırasında, temel nefes, tekme, yumruk, blok teknikleri ve denge ya da hareketlilik noktası sağlayabilecek çeşitli duruşları öğrenirler. Karate’nin üç ana öğesi kata (bir dizi hareket), kumite (bir eşle alıştırma yapmak) ve kobododur (silah türleri), 1970 ve 1980’lerde karate yarışma halini alarak dünya şampiyonaları olan bir spora dönüştü.
Karate, Asya kökenli dövüş sporlarının en yaygınıdır. Yetmişin üzerinde farklı stil vardır. Karate, kickboksa oldukça yakındır ve uzun yıllar aynı yönetim tarafından denetlenmiştir. Karate, 17. yüzyılda Okinava’da ortaya çıktı. 20. yüzyılda Shotokan stilini yaratan Funakoshi Gichin, günümüz karatesinin babası sayılır.
Dövüşçü Profili
Karatekalar, güçlü gövde ve bacak kaslarıyla yapılı, atletik bireylerdir. Karateka, kumite için yüksek bir acı eşiğine ihtiyaç duyar. Önde gelen karatekalar yüksek bir öz disiplin ve yaşamlarını karate koduna (dojo kun) göre yaşamalıdır.
Dövüş Alanı
Kumite (sınama) karşılaşmaları bir grup yetkilinin, yarışmacıların kuralları ihlal etmesini önlemek ve uyguladıkları doğru teknikleri sayıyla ödüllendirmek için çevrelediği kare bir minderde yapılır. Karate görgü ve kurallarına uyulur. Örneğin yarışmacılar belden öne eğilerek, ancak sürekli tetikte ve ileri bakarak birbirini selamlar.